محققان کالج «اپتیک و فتونیک» دانشگاه فلوریدای مرکزی و دانشگاه آریزونا با همکاری محمدعلی میری، روش جدیدی را برای هدفگیری پرتو لیزر پرانرژی به درون ابرها با هدف بارانزایی یا ایجاد صاعقه طراحی کردهاند.
گزارش اخیر هیئت کارشناسان بیندولتی سازمان ملل در امور تغییرات جوی (IPCC) آشکار ساخت که تلاشهای کمرنگ دولتهای جهان برای توقف تولید گازهای گلخانهای و مقابله با گرمایش جهانی بینتیجه مانده است.
به گزارش سرویس «محیط زیست» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با توجه به عقیم ماندن تلاشها در توقف انتشار گازهای گلخانهای دمای زمین همچنان رو به افزایش است و خطر پیامدهای فاجعهآمیز آن برای تمام موجودات زنده و انسان قوت میگیرد. هیئت کارشناسان بیندولتی سازمان ملل در امور تغییرات جوی (IPCC) با ارائه این گزارش هشدار داد که میزان انتشار گازهای گلخانهای در سراسر جهان باید به سرعت تا سال 2050 میلادی بیش از 70 درصد کاهش یافته و سپس تا سال 2100 میلادی به نزدیک صفر برسد تا بتوان روند افزایش دمای جهان را زیر 2 درجه سانتیگراد نگه داشت. این همان دمایی است که دولتها برای رسیدن به آن توافق کردند اما روند حاضر نشان میدهد که میزان کاهش انتشار گازهای گلخانهای با آنچه که دولتها خود را برای آن آماده کرده بودند، فاصله بسیاری دارد.
به گزارش ایسنا به نقل از یونیورسیتی ورلدنیوز، در این گزارش که در حاشیه کنفرانس برلین منتشر شد هشدار داده شد که بهبود بازدهی انرژی با رشد اقتصادی همسو نبوده و به تعویق انداختن اقدامات پیشگیرانه لازم تا سال 2030 میلادی، وابستگی به فنآوریهای توسعه نیافته برای خارج کردن گازهای گلخانهای از جو زمین را در پی خواهد داشت. این گزارش ضمن بررسی حدود 10 هزار مقاله تحقیقاتی برای توصیف تغییرات گذشته، حال و آیندهی انتشار گازهای گلخانهای، راههای عملی را برای کاهش انتشار این گازها پیشنهاد میکند.
«اوتمار ادنهوفر»، دبیر مشترک کنفرانس برلین میگوید: ما طی دهه آینده و نهایتا دو دهه آینده روزنه امیدی داریم تا هزینههای خود را تعدیل کنیم. منظور این نیست که این اقدام بدون هزینه است بلکه حل این بحران ارزش سرمایه گذاری و هزینه کردن را دارد.
ادنهوفر افزود: جهان نیازمند گزینههای بیشتری است تا بتواند به صورت عمیقتر نسبت به توقف انتشار گازهای گلخانهای اقدام کرده و به چارچوبهای تعیین شده در حفظ دمای زمین به زیر دو درجه سانتیگراد دست یابد.
به گفته وی، این گزینهها شامل راهحلهای مبتنی بر بازار نظیر تعیین جرایم، انتشار گازهای گلخانهای، حرکت به سمت انرژیهای تجدیدپذیر و سایر جایگزینها نظیر انرژی هستهای و نیز اصلاحات فنی در طرحهایی نظیر حذف کربن از جو و دفن آن است که تاکنون اجرا شدهاند.
نتایج یک مطالعه جدید نشان میدهد مناطق خشک که جزو بزرگترین اکوسیستمهای کره زمین محسوب میشوند حجم غیرقابل تصوری از کربن را به خود جذب کرده و بدین ترتیب به مقابله با پدیده گرمای جهانی میپردازند.
به گزارش سرویس «محیط زیست» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با بالا رفتن حجم دی اکسید کربن در جو به نظر میرسد که بیابانها، حجم بیشتری از گازهای گلخانهای را جذب کرده و بدین ترتیب اثرات مخرب این گازها را کاهش میدهند.
«دیو اوانس»، استاد دانشگاه دولتی «واشنگتن» با بیان مطلب فوق گفت: بیابانها در آمریکا یک گودال بزرگ برای دفن دی اکسید کربن محسوب میشوند چرا که به محض بالا رفتن حجم دی اکسید کربن در جو، بیابانها نیز ظرفیت خود در جذب دی اکسید کربن از جو را افزایش میدهند.
وی افزود: بیابانها تا حدود زیادی از ورود بیشتر گاز دی اکسید کربن به جو جلوگیری کرده و با وجود اینکه نمیتوانند همه این گاز را جذب کنند اما کمک موثری در زمینه ذخیره این گاز محسوب میشوند.
به گزارش ایسنا به نقل از روزنامه ایندیپندنت، نتایج این مطالعه که در نشریه «Nature Climate Change» منتشر شد نشان میدهد با افزایش حجم گاز دی اکسید کربن در جو، فعالیت «ریزوسفر» نیز افزایش مییابد. ریزوسفر یک منطقه غنی از میکروبها در اطراف ریشه گیاهان است که برای انجام فتوسنتز، کربن جذب میکند و این تعامل، سبب افزایش ظرفیت جذب کربن در خاک میشود. کارشناسان پیشبینی کردند زمینهای خشک در آینده 4 تا 8 درصد از حجم فعلی گاز دی اکسید کربن در جو را جذب خواهند کرد.