مراکز فشار

High Atmospheric Pressure	Low Atmospheric Pressure

---

جهت جریانات در مراکز پرفشار و کم فشار

  

  فشار هوا یا فشار جو نیرویی است که در هر نقطه بر حسب وزن ستونی از هوا که در بالای آن نقطه وجود دارد، بر سطح وارد می‌شود. این فشار در سطح آبها و دریاهای آزاد در حدود ۱ کیلوگرم بر سانتی‌متر مربع است. با افزایش ارتفاع از سطح زمین، به دلیل کاسته شدن ارتفاع ستون هوای قرار گرفته در بالای سطح، فشار جو کاهش می‌یابد. این فشار با فشار سنج (بارو متر جیوه ای) سنجیده می‌شود و واحد آن میلی باراست. فشار هوای گرم در ظرف در بسته بیشتر است زیرا با افزایش دما جنبش مولکولی افزایش یافته و برخوردها با دیواره ظرف بیشتر میشود. (توجه کنید که این حالت در ظرفی در بسته و در حجم ثابت است) اما فشار هوا وقتی دما بیشتر شود کاهش می یابد. زیرا با افزایش دما تراکم مولکولی کم و تعداد ضربات کاهش می یابد.

سامانه‌های پرفشار حاصل فرونشینی هوا در گشت‌کره (تروپوسفر، لایه‌های از جو که پدیده‌های آب و هوایی در آن اتفاق می‌افتند) است. در مراکز پرفشار، عمدتاً هوای خنک تر و خشک تر به همراه آسمانی صاف مشاهده می‌شود. علت این امر، فرونشینی هوا در مراکز پرفشار است. در برخی موارد در زمستان مراکز پرفشار با توده‌های هوای قطبی ادغام می‌شوند. این هوای سرد و پرفشار اگر از روی آب‌های گرم عبور کنند ناپایدار شده و فعال می‌شوند. در مناطق زیرگرمسیری، هوای پرفشار که به شدت پایدار است بعنوان پشته زیرگرمسیری شناخته می‌شود و باعث حرکت چرخندها و سامانه‌های جوی در امتداد خط استوا می‌شود. این پشته‌ها با جلوگیری از ورود سامانه‌ها به عرضهای بالاتر، یکی از دلایل شکلگیری بیابان‌های جهان هستند. پشته‌های زیرگرمسیری با افزایش ارتفاع از زمین قویتر می‌شوند، این در حالی است که پرفشار زیرشمالگانی با افزایش ارتفاع ضعیف تر می‌شوند.