اقلیم شناسی سینوبتیک

اقلیم شناسی سینوپتیک علم جوانی است که شکل گیری آن به دهه 1940 برمی گردد .انسان موقعی که نتوانست با استفاده از میانگینها و روشهای موجود اقلیم شناسی مسائل خود را چاره کند،به محاسبه و استفاده از فراوانیهای زمانی و مکانی عناصر اقلیمی روی آورد.بدین ترتیب اقلیم شناسی سینوپتیک پایه گذاری شد.درواقع اقلیم شناسی سینوپتیک اصل کلی نگری و کلی شناسی علم جغرافیا را عملی کرد و به دین جهت نزدیک ترین شاخه اقلیم شناسی به جغرافیا ست.اولین کتاب در زمینه این علم به سال 1973به وسیله بری و پری اقلیم شناسان جغرافیدان منتشر شد .درست 20 سال بعد یارنال دومین کتاب را منتشر کرد.  به نظر یارنال اقلیم شناسی سینوپتیک تنها علمی است که میتواند مشکلات محیطی را به صورت بنیادی و علمی تحلیل و چاره سازی کند.در ایران نیز علم اقلیم شناسی سینوپتیک با آغاز فعالیت دانشگاهی دکتر بهلول علیجانی و انتشار  کتب مختلف  در زمینه اقلیم شناسی آغاز گردید.اصطلاح اقلیم شناسی سینوپتیک برای اولین بار در نیروی هوای امریکا  کاربرد پیدا کرد. 

هدف هواشناسی سینوپتیک کسب یک تصویر سه بعدی  کامل و هم زمان در یک مکان خاص است (ساتکلیف1952). 

 مطالعه هم زمان همه عناصر هوای یک مکان و کشف رابطه بین آنها با الگوههای پراکندگی فشار یا گردش هوا تعریف اقلیم شناسی سینوبتیک است. جاکوبس (1974) .

 در سالهای اول شکل گیری اقلیم شناسی سینوپتیک،منظور از همزمانی عناصر اقلیم مطالعه همه عناصر اقلیمی بود. معمولا در این حالت مطالعه همه عناصر تک تک و جدا جدا بررسی میشد. اما بعدها چنین مطرح شد که هوا یک کلیت غیر قابل تجزیه است؛یعنی هوا در صورت اجتماع همه عناصر آن معنی و مفهوم پیدا می کند.